Początki działalności konspiracyjnej
Już od początku okupacji w 1939 roku Polacy zaczęli organizować tajne struktury oporu. Terror hitlerowców tylko wzmacniał determinację do walki. Jednym z pierwszych oddziałów partyzanckich był oddział majora Henryka Dobrzańskiego "Hubala", który nie złożył broni po klęsce wrześniowej.
Dzień przed kapitulacją Warszawy powstała Służba Zwycięstwu Polski (SZP), którą generał Sikorski przekształcił później w Związek Walki Zbrojnej (ZWZ). Na czele organizacji stanął Stefan Rowecki "Grot". W lutym 1942 roku ZWZ przekształcono w Armię Krajową, która w 1944 roku liczyła już około 400 tysięcy żołnierzy! W działalność konspiracyjną włączyły się też harcerskie "Szare Szeregi".
Polskie podziemie prowadziło różnorodne akcje - od propagandy (rozrzucanie ulotek) i sabotażu (celowe uszkadzanie maszyn), przez wywiad (zbieranie informacji o okupancie), aż po zbrojne ataki. Do najsłynniejszych akcji należały: "Wieniec" (wysadzenie torów kolejowych), odbicie Jana Bytnara "Rudego" (akcja pod Arsenałem) oraz zamach na Franza Kutscherę. Szczególną rolę odegrali cichociemni - specjalnie wyszkoleni żołnierze przerzucani do kraju z Anglii.
Czy wiesz, że... Polskie Państwo Podziemne było jedyną taką strukturą w okupowanej Europie! Posiadało własne sądownictwo, szkolnictwo, prasę i regularną armię. Było w stałym kontakcie z rządem w Londynie dzięki kurierom, jak Jan Karski czy Jan Nowak-Jeziorański.
Chociaż Sikorski nakazał podporządkowanie wszystkich organizacji Armii Krajowej, nie wszystkie się podporządkowały. Oprócz AK działały Bataliony Chłopskie (BCh), Gwardia Ludowa (później przekształcona w Armię Ludową) oraz inne mniejsze organizacje. W grudniu 1941 roku powołano Delegaturę Rządu RP na Kraj, która koordynowała działania podziemia.