W XVIII wieku następował znaczący rozwój nauki, który doprowadził do powstania wielu nowych dziedzin i teorii naukowych. W tym okresie nastąpił również wzrost zainteresowania osiągnięciami naukowymi, a także ich popularyzacją.
W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku dokonał się wszechstronny rozwój nauki. Szczególnie zauważalny był rozwój szkół politechnicznych z laboratoriami, w których dokonywano licznych odkryć i wynalazków. Osiągnięcia nauki z różnych dziedzin były szeroko prezentowane i popularyzowane za pomocą książek, czasopism oraz wystaw.
Podczas Oświecenia zaistniała potrzeba zaprezentowania osiągnięć z różnych dziedzin nauki i kultury publiczności. Pierwsza Wystawa Światowa odbyła się w Londynie w 1851 roku, a z okazji kolejnej Wystawy w Paryżu wybudowano wieżę Eiffla w 1889 roku.
W XVIII i XIX wieku dokonano ogromnego postępu w wielu dziedzinach nauki, takich jak nauki społeczne, nauki przyrodnicze, fizyka i astronomia, oraz chemia. Wśród naukowców, którzy wpłynęli na rozwój nauki w tym okresie, znajdują się takie postacie jak Auguste Comte, Zygmunt Freud, Charles Darwin, Gregor Mendel, Iwan Pawłow, Louis Pasteur, Robert Koch, Jean Bernard Foucault, James Maxwell, Wilhelm Roentgen, Max Planck, Ernest Rutherford, Albert Einstein, Dmitrij Mendelejew, Antoine Henri Becquerel, Maria Skłodowska-Curie, Piotr Curie, Karol Olszewski, i Zygmunt Wróblewski. W dziedzinie medycyny i higieny dokonano również znaczących postępów.
Funkcje nauki w XVIII i XIX wieku obejmowały zarówno działalność badawczą, jak i popularyzację osiągnięć naukowych oraz ich wykorzystanie w praktyce medycznej, technicznej i innych dziedzinach życia.
Przykłady osiągnięć naukowych z tego okresu to opracowanie teorii ewolucji przez Charlesa Darwina, prace nad podstawami genetyki przez Gregora Mendela, wynalezienie szczepionek przeciwko różnym chorobom przez Louisa Pasteura i Roberta Kocha, odkrycie promieniowania X przez Wilhelma Roentgena, czy teorie względności i kwantową teorię promieniowania przez Alberta Einsteina.
W wyniku postępu naukowego i technologicznego zaznaczył się również rozwój urbanizacji. Przyczyny urbanizacji w XIX wieku obejmowały zarówno wzrost liczby ludności, jak i migracje z wsi do miast, co doprowadziło do szybkiego wzrostu urbanizacji. Skutki urbanizacji objawiły się zmniejszeniem liczby rolników oraz wzrostem liczby robotników.
W Polsce wskaźnik urbanizacji rósł w XIX wieku, a proces urbanizacji był silnie związany z rozwojem przemysłu oraz uprzemysłowieniem kraju. Urbanizacja miała również wpływ na infrastrukturę miejską, taką jak wodociągi, kanalizacja, czy oświetlenie ulic.
Urbanizacja to proces wzrostu znaczenia miast oraz wzrostu ich liczby i wielkości w związku z rozwojem przemysłu, handlu i usług. Jest to również proces przemian społeczno-gospodarczych i kulturowych związanych z rozwojem miast.
Urbanizacja rozwinęła się poprzez różne fazy, takie jak urbanizacja wstępna, która miała miejsce w okresie preindustrialnym, oraz urbanizacja industrialna, która była związana z rewolucją przemysłową. W konsekwencji urbanizacji nastąpiło również zwiększenie zapotrzebowania na mieszkania, infrastrukturę, oraz usługi.
