Przeciwko świętemu przymierzu
Rewolucji francuskiej i wywołanych przez nią przemian społecznych nie udało się zatrzymać. W latach 20. XIX wieku w całej Europie wybuchały powstania narodowe - we Włoszech, Hiszpanii, Belgii, a także na ziemiach polskich. Spiskowcy dążyli do obalenia monarchii i utworzenia republiki lub gruntownej reformy ustroju.
Powstanie dekabrystów nazwapochodziodrosyjskiegosłowa"diekabr"−grudzienˊ wybuchło w 1825 roku, ale zakończyło się klęską. Tymczasem we Francji narastało niezadowolenie z rządów Karola X, który wycofywał postępowe reformy, wzmacniał cenzurę i ograniczał rolę parlamentu. Doprowadziło to do rewolucji lipcowej w 1830 roku, kiedy to mieszczanie zmusili króla do abdykacji, a władzę objął jego krewny - Ludwik Filip.
Czy wiesz? Słowo "burżuazja" oznaczało najbogatszych mieszkańców miast, w tym właścicieli przedsiębiorstw handlowych i produkcyjnych, którzy odegrali kluczową rolę w rewolucjach.
Wiosna Ludów miała wiele przyczyn. W Europie Środkowej chłopi nadal odrabiali pańszczyznę, a na zachodzie Europy robotnicy żądali poprawy warunków pracy i życia. Ludność domagała się rozszerzenia praw obywatelskich, w tym prawa wyborczego. Wśród Niemców i Włochów silne były także dążenia zjednoczeniowe.