Rewolucja francuska - przyczyny i przebieg
Francja XVIII wieku to kraj w głębokim kryzysie, gdzie bogaci nie płacili podatków, a biedni utrzymywali całe państwo. Kryzys ekonomiczny wynikał głównie z ogromnych długów po przegranych wojnach i rozrzutności królewskiego dworu.
Społeczeństwo francuskie dzieliło się na trzy stany: duchowieństwo i szlachta (razem 2% ludności, ale zwolnieni z podatków) oraz stan trzeci - 98% mieszkańców, którzy musieli za wszystko płacić. Do tego doszły klęski naturalne jak susze oraz idee oświeceniowe, które przekonywały ludzi, że wszyscy powinni mieć równe prawa.
Przebieg rewolucji rozpoczął się w 1789 roku, gdy król Ludwik XVI zwołał Stany Generalne. Stan trzeci ogłosił się Zgromadzeniem Narodowym, a potem Konstytucyjnym. 14 lipca 1789 roku lud Paryża zaatakował Bastylię - to oficjalny początek rewolucji.
Najważniejszym osiągnięciem była Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z sierpnia 1789 oraz konstytucja z 1791 roku wprowadzająca trójpodział władzy. Jednak sytuacja się radykalizowała - w 1792 zniesiono monarchię, a rok później stracono króla Ludwika XVI.
Pamiętaj: 14 lipca to do dziś święto narodowe Francji, upamiętniające zdobycie Bastylii!