Polacy u boku państw centralnych
Podczas I wojny światowej Polacy, będący obywatelami państw zaborczych, często walczyli przeciwko własnym rodakom. Z inicjatywy Józefa Piłsudskiego w Galicji powstała Kompania Kadrowa, która wkroczyła do Królestwa Polskiego, by wzniecić powstanie przeciwko Rosji. Niestety, mieszkańcy Królestwa nie poparli tego planu.
Pod koniec 1914 roku utworzono Legiony Polskie, walczące u boku armii austriackiej. Powstały trzy brygady, a I Brygadą dowodził sam Józef Piłsudski. Legiony walczyły głównie przeciwko wojskom rosyjskim.
W 1917 roku, gdy sytuacja państw centralnych pogorszyła się, Piłsudski uznał, że dalsza walka przeciwko państwom ententy nie służy polskim interesom. Wywołał wtedy tzw. kryzys przysięgowy, odmawiając złożenia przysięgi na wierność państwom centralnym, co doprowadziło do rozwiązania I i III Brygady oraz uwięzienia Piłsudskiego w twierdzy w Magdeburgu.
Ciekawostka! Legiony Polskie nawiązywały swoją nazwą do słynnych Legionów Dąbrowskiego z okresu napoleońskiego. Ta symboliczna ciągłość miała podkreślać walkę o niepodległość Polski.