Rozwój architektury piramid
Architektura sepulkralna Egiptu osiągnęła swój szczyt wraz z powstaniem klasycznych piramid o kształcie ostrosłupa. Formy pośrednie, takie jak piramida łamana Snofru w Dahszur, pokazują, jak Egipcjanie doskonalili swoje umiejętności budowlane.
Najwspanialszymi przykładami są piramidy w Gizie, szczególnie piramida Cheopsa, uznawana za jeden z siedmiu cudów świata starożytnego. Obok piramid wznoszono monumentalne rzeźby - najbardziej znaną jest Wielki Sfinks Chefrena w Gizie, łączący ciało lwa z ludzką głową.
Rzeźba egipska okresu Starego Państwa charakteryzuje się ściśle określonymi cechami: frontalizm (twarz zawsze na wprost), schematyzm, statyczność i majestatyzm. Postacie faraonów przedstawiane są bez emocji, w pozycji stojącej, bez cech indywidualnych - wszystko to podkreślało boski charakter władcy.
⚠️ Uważaj, by nie mylić różnych typów piramid! Piramida schodkowa (jak Dżesera) ma stopnie, piramida łamana (jak jedna z piramid Snofru) zmienia kąt nachylenia w połowie wysokości, a piramida klasyczna (jak Cheopsa) ma kształt regularnego ostrosłupa.