Państwo rzymskie w II-I w. p.n.e.

W okresie republiki rzymskiej najważniejszymi instytucjami były senat i urzędy państwowe. Nazwa "res publica" (rzecz publiczna) podkreślała, że Rzymem nie mogła rządzić jednostka, co było reakcją na niechęć do ostatniego króla, Tarkwiniusza Pysznego.

Najważniejsze urzędy w republice rzymskiej to:

1. Dyktator - powoływany w sytuacjach szczególnego zagrożenia na okres 6 miesięcy z nieograniczoną władzą.
2. Konsulat - najwyższy urząd, sprawowany przez dwóch konsulów wybieranych na rok.
3. Pretor - początkowo dwóch, później sześciu, odpowiedzialnych za utrzymanie porządku i zastępowanie konsulów.
4. Kwestor - urzędnik skarbowy, stanowisko to było pierwszym szczeblem w karierze politycznej.

Vocabulary: Najważniejsze urzędy w republice rzymskiej obejmowały konsulat, preturę, kwesturę oraz urząd dyktatora powoływanego w sytuacjach kryzysowych.

Senat, początkowo liczący 300, a później 600 członków, był wybierany przez cenzorów spośród byłych urzędników. Odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu polityki państwa.

Początki państwa rzymskiego

Cesarstwo rzymskie obejmowało Półwysep Apeniński i Nizinę Padańską. Historia Rzymu dzieli się na trzy główne okresy: monarchię (753-509 p.n.e.), republikę rzymską (509-27 p.n.e.) i cesarstwo (27 p.n.e. - 476 n.e.). Pierwotnie tereny te zamieszkiwali Celtowie, zwani przez Rzymian Galami. W czasach wielkiej kolonizacji greckiej, Grecy dotarli na południowe tereny Italii. W środkowej części, zwanej Lacjum, osiedlili się Latynowie, od których wywodzi się język łaciński. Na północy zamieszkiwali Etruskowie.

Definicja: Lacjum (łac. Latium) - kraina historyczna w środkowej części Półwyspu Apenińskiego, kolebka cywilizacji rzymskiej.

Według legendy, Rzym został założony przez braci bliźniaków Romulusa i Remusa, synów boga wojny Marsa. Romulus miał zabić brata podczas wytyczania granic miasta. Już w VII wieku p.n.e. Rzym uważany był za największe miasto w Lacjum, a jego mieszkańcy nazywali siebie "civitas" (obywatele).