System feudalny
Dawno temu cała ziemia należała do króla lub księcia. Z czasem zaczął on dawać kawałki ziemi rycerzom, dworzanom i duchownym. Król był nazywany seniorem, a osoba otrzymująca ziemię - wasalem.
Wasal musiał być gotowy do walki dla swojego pana i udzielać mu rad. Jeśli tego nie robił, uznawano to za zdradę. Ziemia, którą dostawał wasal, nazywała się lennem (po łacinie feudum) - stąd nazwa "społeczeństwo feudalne".
W społeczeństwie feudalnym istniała drabina feudalna. Na jej szczycie stał władca, niżej możnowładcy świeccy i duchowni, potem rycerze, a na samym dole chłopi. Ludzie dzielili się też na stany - grupy mające różne prawa i obowiązki: duchowieństwo, rycerstwo, mieszczaństwo i chłopi.
Ciekawostka! Władca mógł nadawać przywileje zarówno pojedynczym osobom, jak i całym grupom. Dzięki temu mógł zyskać wiernych sojuszników lub uspokoić niezadowolonych poddanych!