W średniowieczu uważano, że państwo jest własnością władcy, a cała ziemia danego państwa należy do niego. Władcy przekazywali część ziemi rycerzom, dworzanom i duchownym w zamian za ich wierność i poparcie, oraz mieli obowiązek ich chronić.
Drabina feudalna
W średniowiecznej Europie relacje społeczne opierały się na zależności lennej, tworząc tzw. drabinę feudalną. Na jej szczycie stał władca, poniżej - jego wasale (możni świeccy i duchowni) i ich wasale (rycerze). Na samym dole hierarchii społecznej znajdowali się chłopi, którzy byli poddanymi (nie wasalami).
Feudalizm i społeczeństwo stanowe
W późnym średniowieczu ukształtował się podział społeczeństwa na stany - grupy posiadające własne prawa i obowiązki. Były to: duchowieństwo, rycerstwo, mieszczaństwo i chłopstwo.
Duchowni sprawowali funkcje religijne i doradcze. Byli zwolnieni z większości podatków i podlegali sądom kościelnym, nie królewskim.
Rycerstwo miało obowiązek chronić państwo i jego mieszkańców, a z czasem przekształciło się w szlachtę. Miało prawo do posiadania ziemi i pełnienia ważnych funkcji państwowych.
Wymień grupy społeczne w średniowieczu
Mieszczanie zajmowali się głównie handlem i rzemiosłem, mieli prawo do samorządu – samodzielnego zarządzania miastem, jednak musieli płacić daniny właścicielowi miasta.
Chłopi podlegali władzy właściciela ziemi, którą uprawiali, składali daniny i pracowali określoną liczbę dni w majątku pana.
System feudalny w Polsce
Nadanie lenna było uroczystą ceremonią, składającą się z hołdu lennego, czyli przysięgi wierności, oraz symbolicznego przekazania lenna.
Suzeren był seniorem, który nie był niczyim wasalem, a społeczeństwo feudalne to społeczeństwo, w którym występuje podział na seniorów i wasali.
Feudalizm w Polsce
Duchowni i rycerze zdobyli wpływ na rządy w państwie dzięki przywilejom, które były uprawnieniami nadawanymi osobom lub grupom ludzi.
Wszystkie powyższe informacje zostały zaczerpnięte z podręcznika „Wczoraj i dziś" 5, wydawnictwa Nowa Era, 2018, MZ Learning.
