Od transformacji politycznych do integracji europejskiej
We Francji po wojnie wybory wygrali komuniści i socjaliści. Konstytucja IV Republiki znacząco ograniczyła władzę wykonawczą. Przełom nastąpił w 1958 roku, gdy premierem został Charles de Gaulle, tworząc V Republikę, kończąc wojnę w Algierii i podpisując francusko-niemiecki traktat przyjaźni.
Grecja przeżyła wojskowy zamach stanu w 1967 roku, gdy władzę przejęła prawicowa junta "czarnych pułkowników". Dopiero w 1974 roku obalono dyktaturę i przywrócono system parlamentarny. Hiszpania po śmierci gen. Franco w 1975 roku, który rządził krajem od 1939 roku, przeszła transformację - władzę objął książę Juan Carlos, a w 1977 roku odbyły się pierwsze demokratyczne wybory.
Ciekawostka: Hiszpania, mimo faszystowskiego charakteru reżimu Franco, otrzymała wsparcie od USA w 1953 roku w zamian za zgodę na amerykańskie bazy wojskowe na swoim terytorium.
Integracja europejska rozpoczęła się w 1948 roku od utworzenia Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej. Wkrótce potem Belgia, Holandia i Luksemburg utworzyły unię celną Benelux. Kluczowym momentem był Plan Schumana, który zakładał koordynację rozwoju przemysłu ciężkiego, prowadząc do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Równolegle rozwijała się współpraca w dziedzinie bezpieczeństwa poprzez Unię Zachodnioeuropejską, a Kongres Europy w Hadze w 1949 roku położył fundamenty pod przyszłe struktury europejskie.