Rozwój kultury i państwowości
XVI wiek to czas odrodzenia na ziemiach polskich. Kraj bogacił się dzięki ożywionemu handlowi, Polska stała się prawdziwym spichlerzem Europy. Szlachta wysyłała synów na studia do zagranicznych uczelni, co wpłynęło na rozwój kultury. Popularne stały się arrasy - ozdobne tkaniny na ścianach, a literatura polska przeżywała rozkwit.
Ważnym wydarzeniem dla państwa polskiego był sejm w Lublinie w 1569 roku. 1 lipca podpisano unię polsko-litewską, która połączyła oba kraje w jedno państwo - Rzeczpospolitą Obojga Narodów. To była unia realna, oznaczająca wspólnego władcę, sejm i politykę zagraniczną.
Polska zasłynęła jako kraj tolerancji religijnej, nazywany "państwem bez stosów". Na jej terenie żyli wyznawcy różnych religii: judaizmu (żydzi), islamu (muzułmanie), katolicyzmu oraz prawosławia. W 1573 roku uchwalono akt konfederacji warszawskiej, który gwarantował swobodę wyznania, podczas gdy w innych krajach Europy działała inkwizycja.
Warto wiedzieć! Po wygaśnięciu dynastii Jagiellonów wprowadzono system wolnej elekcji - królów wybierała cała szlachta na specjalnych sejmach elekcyjnych. Ten demokratyczny sposób wyboru władcy był wówczas unikatowy w Europie!
W tym okresie Polska stała się jednym z największych państw Europy, a szlachta cieszyła się swobodami politycznymi, jakich nie miała nigdzie indziej.