Wiosna Ludów na ziemiach polskich
W 1846 roku polscy działacze patriotyczni dążyli do wzniecenia powstania we wszystkich trzech zaborach. Niestety, tylko w zaborze austriackim doszło do znaczących wydarzeń, bo w pozostałych zaborach władze rozbiły siatkę spiskowców.
Powstanie krakowskie wybuchło w nocy z 21 na 22 lutego 1846 r. Po wycofaniu się oddziałów austriackich z Krakowa, utworzono Rząd Narodowy. W swoim Manifeście ogłosił on rewolucyjne zmiany: równość obywateli, nadanie chłopom ziemi i zniesienie pańszczyzny.
💡 Ciekawostka: Hasło Polaków walczących podczas Wiosny Ludów w różnych krajach Europy brzmiało "Za wolność waszą i naszą" - pokazuje to, jak Polacy łączyli walkę o własną niepodległość z ideą wolności innych narodów.
Niestety, austriackie władze przekonały chłopów, że szlachta chce zwiększyć pańszczyznę, co doprowadziło do rabacji galicyjskiej. Chłopi pod przywództwem Jakuba Szeli atakowali dwory, mordowali szlachtę i niszczyli ich majątki. Próby włączenia chłopów do powstania przez Edwarda Dembowskiego nie powiodły się, a on sam zginął podczas procesji z Krakowa do Galicji.
Wiosna Ludów w Wielkopolsce rozpoczęła się w marcu 1848 r. utworzeniem Komitetu Narodowego w Poznaniu. Ludwik Mierosławski zaczął organizować polskie wojsko. Choć początkowo władze pruskie obiecały spolszczyć administrację, szybko się z tego wycofały, co doprowadziło do wybuchu powstania w kwietniu 1848 r. Mimo wsparcia chłopów, powstanie upadło po zaledwie dwóch tygodniach.
W Galicji wiosną 1848 r. utworzono polskie Komitety Narodowe i Gwardię Narodową. Domagano się polonizacji szkół i urzędów. Austriacy, chcąc pozyskać przychylność chłopów, znieśli pańszczyznę i nadali im ziemię na własność. Ten sprytny manewr pozwolił im później rozbroić polską Gwardię Narodową.
Wielką sławę podczas Wiosny Ludów zdobył generał Józef Bem, walczący w powstaniu węgierskim przeciwko Austrii. Polacy aktywnie włączali się w ruchy rewolucyjne w całej Europie, wierząc, że walka o wolność innych narodów przybliży też niepodległość Polski.