Wiosna Ludów w monarchii habsburskiej i jej następstwa
W Austrii protesty wybuchły w marcu 1848 roku, zmuszając cesarza Ferdynanda I do wprowadzenia reform i oddalenia kanclerza Metternicha. Uchwalono liberalną konstytucję i uwłaszczono chłopów. Jednak po abdykacji Ferdynanda I, nowy cesarz Franciszek Józef I stopniowo przywrócił absolutyzm.
Ważnym wydarzeniem był kongres słowiański w Pradze, gdzie reprezentanci narodów słowiańskich (Czechów, Słowaków, Chorwatów, Polaków i Ukraińców) wyrazili swoje aspiracje narodowe. Władze austriackie szybko rozwiązały kongres i aresztowały uczestników.
Węgrzy podjęli najbardziej zdecydowane działania, ogłaszając w 1849 roku niepodległość i detronizację Habsburgów. Do stłumienia powstania konieczna była interwencja armii austriackiej wspartej przez Rosjan, co zakończyło się upadkiem powstania i represjami.
Wiosna Ludów, mimo wielu porażek, przyniosła istotne skutki długofalowe: liberalizację ustrojów politycznych, podważenie ładu wiedeńskiego i wzrost świadomości narodowej. Kilka lat później wybuchła Wojna Krymska (1853-1856), w której Rosja dążyła do osłabienia Turcji, ale przegrała z koalicją Wielkiej Brytanii i Francji. Wojna zakończyła się traktatem paryskim, który zdemilitaryzował Morze Czarne i osłabił pozycję Rosji.
Ciekawostka: Wojna Krymska była pierwszym konfliktem szeroko relacjonowanym przez fotografów i korespondentów wojennych, co zmieniło sposób, w jaki społeczeństwo postrzegało wojnę.