Wojna obronna Polski 1939 - podstawy i charakter
Wrzesień 1939 roku zmienił wszystko. Wojna obronna Polski miała jasny cel - Polacy walczyli, żeby powstrzymać niemieckie natarcie i ułatwić swoim sojusznikom działania na zachodzie Europy.
Niemcy zastosowali taktykę wojny błyskawicznej - ich kolumny pancerne i lotnictwo zaatakowały Polskę jednocześnie z trzech stron. To była kompletnie nowa forma walki, która szybko rozbiła polską armię.
Najgorsze było to, że Niemcy bombardowali zwykłe miasta i wsie, a także rozstrzeliwali cywilów. To pokazywało, że to wojna totalna - skierowana przeciwko całemu narodowi, nie tylko armii.
Ciekawostka: Na zachodzie trwała wtedy "dziwna wojna" - Francja i Wielka Brytania wprawdzie wypowiedziały wojnę Niemcom, ale praktycznie nie podjęły żadnych działań bojowych!
Wojna przebiegała w trzech etapach. Pierwszy etap 1−3wrzesˊnia to bitwa graniczna, którą Polacy przegrali. Drugi etap 4−16wrzesˊnia oznaczał rozbicie głównych sił polskich i zajęcie niemal całej zachodniej i środkowej Polski. Trzeci etap 15wrzesˊnia−5pazˊdziernika to już upadek państwa, szczególnie po ataku Armii Czerwonej 17 września.
Najważniejsze bitwy to obrona Westerplatte, bitwa pod Mokrą, bitwa na Bzurze i heroiczna obrona Warszawy. Każda z tych walk pokazała niesamowitą odwagę polskich żołnierzy i cywilów.