Podział ziem polskich po Kongresie Wiedeńskim
Po upadku Napoleona w 1815 roku ziemie polskie zostały podzielone między trzech zaborców. Największą część dostała Rosja, tworząc Królestwo Polskie (nazywane też Królestwem Kongresowym). Prusy otrzymały średnią część jako Księstwo Poznańskie, a tam gdzie był Kraków powstała Rzeczpospolita Krakowska pod kontrolą Rosji, Austrii i Prus.
Konstytucja Królestwa Polskiego z 1815 roku ustanowiła monarchię konstytucyjną w unii personalnej z Rosją. Królestwo miało własne sądy, rządy, sejm i armię. Namiestnikiem (zastępcą władcy) został generał Józef Zajączek, który niestety był bardzo uległy wobec cara.
Ważną postacią tego okresu był Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Zniósł cło między Polską a Rosją, zbudował sieć dróg i stworzył "Bank Polski", który miał dawać Polakom korzystne kredyty na budowę fabryk.
Pamiętaj: Konstytucja 1815 roku dawała Polakom więcej swobód niż w innych zaborach, ale i tak wszystko kontrolował car rosyjski.