Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim
Kongres wiedeński zlikwidował Księstwo Warszawskie, dzieląc jego terytoria między Rosję, Austrię i Prusy. Z największej części utworzono Królestwo Polskie (zwane też Królestwem Kongresowym), połączone z Rosją unią personalną. Car Aleksander I, będący jednocześnie królem Polski, nadał królestwu liberalną konstytucję, która zapewniała własny sejm, sądownictwo i armię.
W zaborze pruskim z części Wielkopolski utworzono Wielkie Księstwo Poznańskie z pewną autonomią. Władze pruskie zezwoliły na używanie języka polskiego obok niemieckiego w administracji i szkolnictwie. W 1823 roku rozpoczęto proces uwłaszczenia chłopów, który miał szerszy zasięg niż w samych Prusach.
W zaborze austriackim powstało Królestwo Galicji i Lodomerii, gdzie utrzymała się gospodarka feudalna. Polacy nie otrzymali tam żadnych praw narodowych, a władze austriackie nie dbały o rozwój przemysłu. Sytuacja ta zmieniła się dopiero po powołaniu Galicyjskiego Sejmu Stanowego.
Warto wiedzieć: Konstytucja Królestwa Polskiego z 1815 roku była dokumentem oktrojowanym, czyli nadanym jednostronnie przez władcę. Mimo to, zapewniała wiele swobód obywatelskich, choć równość wobec prawa dotyczyła jedynie chrześcijan.