Zjednoczenie Włoch i Niemiec (1815-1871)
Po 1815 roku Europa była mocno pofragmentowana. Zamiast jednych Włoch mieliśmy kilka różnych królestw, a zamiast Niemiec - mnóstwo małych państewek. To był efekt decyzji podjętych na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku.
Włochy składały się z kilku części: na północy było Królestwo Piemontu (które okazało się najważniejsze!), w środku Państwo Kościelne, a na południu Królestwo Obojga Sycylii. Piemont stał się siłą napędową zjednoczenia.
Proces zjednoczenia Włoch trwał od 1859 do 1870 roku i składał się z pięciu kluczowych etapów. Zaczęło się od zwycięstwa Piemontu i Francji w 1859, a skończyło zajęciem Rzymu w 1870.
Niemcy miały podobny problem - były to liczne małe państwa i państewka rozrzucone po całej Europie Środkowej. Tutaj rolę lidera przejęły Prusy, które systematycznie zjednoczyły niemieckie ziemie poprzez trzy wojny: z Danią (1864), Austrią (1866) i Francją (1871). W rezultacie powstało Cesarstwo Niemieckie.
💡 Pamiętaj: Oba procesy zjednoczenia miały swoje "lokomotywy" - Piemont dla Włoch i Prusy dla Niemiec. To one pchnęły zjednoczenie do przodu!