Polska droga do demokracji (1991-2005)
Rok 1990 przyniósł rozwiązanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), czyli dawnej partii komunistycznej. Na jej miejsce powołano SdRP (Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej), którą kierowali Leszek Miller i Aleksander Kwaśniewski. Z tej formacji później wyrósł SLD, który miał swoje korzenie w dawnej PZPR.
27 października 1991 roku odbyły się pierwsze w pełni wolne wybory parlamentarne w Polsce. Największe poparcie zdobyła Unia Demokratyczna pod przewodnictwem Tadeusza Mazowieckiego, co pozwoliło na utworzenie rządu pod kierownictwem Jana Olszewskiego.
Ważnym elementem polskiej transformacji była lustracja - działania mające na celu usunięcie byłych funkcjonariuszy SB i ich współpracowników z życia publicznego. Miała ona zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Za lustracją przemawiała sprawiedliwość historyczna i chęć budowy nowych demokratycznych standardów, przeciwko - ryzyko konfliktów społecznych i możliwość zniszczenia reputacji niewinnych osób.
Warto wiedzieć! Po upadku komunizmu Polska potrzebowała nowej konstytucji. Początkowo w 1992 roku uchwalono tzw. "małą konstytucję", a pełna Konstytucja RP została przyjęta przez Zgromadzenie Narodowe 2 kwietnia 1997 roku. W tym okresie (1993) podpisano również Konkordat ze Stolicą Apostolską, regulujący relacje państwa z Kościołem Katolickim.