Czasownik "to be" (być)
Czasownik "to be" zmienia swoją formę w zależności od osoby. Dla pierwszej osoby (ja) używamy "I am" lub krócej "I'm". Gdy mówisz o sobie, powiesz "You are" lub "you're". O chłopaku mówimy "He is" (lub "he's"), a o dziewczynie "She is" ("she's").
Dla rzeczy i zwierząt używamy "It is" lub "it's". Gdy mówimy o grupie osób razem z sobą, używamy "We are" ("we're"). Zwracając się do grupy osób, mówimy "You are" ("you're"). O grupie osób lub rzeczy mówimy "They are" ("they're").
Żeby zrobić przeczenie, wystarczy dodać słowo "not" po formie czasownika "to be" lub użyć skróconej formy z "n't". Na przykład: "I am not" ("I'm not"), "You are not" ("you aren't"), "He is not" ("he isn't").
Ciekawostka: W języku angielskim używamy skróconych form bardzo często w mowie i nieformalnym pisaniu. Brzmi to bardziej naturalnie niż pełne formy!