Czasy w języku angielskim
Zacznijmy od czasów przeszłych. Past Simple używamy do opisywania zakończonych czynności w przeszłości. Tworzysz go dodając do czasownika końcówkę -ed lub używając drugiej formy czasownika nieregularnego. Na przykład: "I visited my grandparents last weekend" (Odwiedziłem moich dziadków w zeszły weekend).
Past Continuous stosujemy, gdy mówimy o czynnościach trwających w konkretnym momencie w przeszłości. Konstrukcja to was/were + czasownik z końcówką -ing. Przykładowo: "I was reading a book when you called me" (Czytałem książkę, kiedy do mnie zadzwoniłeś).
W teraźniejszości mamy Present Simple do wyrażania czynności rutynowych i ogólnych prawd. Używamy podstawowej formy czasownika dla3.osobyliczbypojedynczejdodajemy−s. Na przykład: "I work every day" (Pracuję codziennie). Z kolei Present Continuous opisuje czynności odbywające się właśnie teraz - konstrukcja to am/is/are + czasownik z końcówką -ing: "I am studying right now" (Teraz się uczę).
Przyszłość wyrażamy przez Future Simple, używając will + podstawowa forma czasownika. Służy do przewidywań i spontanicznych decyzji: "I will call you later" (Zadzwonię do ciebie później). Future Continuous opisuje czynności, które będą trwały w konkretnym momencie w przyszłości: "This time tomorrow, I will be flying to New York" (Jutro o tej porze będę leciał do Nowego Jorku).
Wskazówka: Zapamiętaj, że czasy Continuous (Ciągłe) zawsze zawierają końcówkę -ing i opisują czynności trwające w konkretnym momencie, natomiast czasy Simple (Proste) opisują czynności regularne lub kompletne!