Past Continuous
Past Continuous używamy do opisywania czynności, które trwały w określonym momencie w przeszłości. Ten czas świetnie nadaje się do tworzenia tła dla innych wydarzeń - jakby malował scenę, na której dzieje się główna akcja.
Konstrukcja jest dość prosta: podmiot + was/were + czasownik z końcówką -ing. W przeczeniach dodajemy "not" wasn′t/weren′t, a w pytaniach przestawiamy "was/were" na początek.
Gdy porównujemy oba czasy, warto zapamiętać proste zasady: po when zwykle używamy Past Simple (krótsza czynność), a po while - Past Continuous (dłuższa czynność).
🔑 Kluczowa różnica: Past Simple to pojedyncze, zakończone wydarzenie (punkt na osi czasu), a Past Continuous to trwająca czynność (odcinek na osi czasu).
Przykłady dobrze pokazują tę relację: "While I was running, I lost my friends" czy "When Amy woke up, the sun was shining" - widzisz, jak jeden czas stanowi tło dla drugiego?