Present Perfect - Teraźniejszy Dokonany

Present Perfect używamy, gdy mówimy o czynnościach z przeszłości, które mają skutek teraz. Jest też idealny, gdy opisujemy nasze doświadczenia życiowe lub coś, co właśnie się wydarzyło.

Konstrukcja jest dość prosta:

• Twierdzenia: podmiot + have/has + czasownik w 3 formie (np. She has visited London)
• Przeczenia: podmiot + have/has + not + czasownik w 3 formie (np. I haven't done my homework yet)
• Pytania: Have/Has + podmiot + czasownik w 3 formie (np. Has she arrived?)

Kluczowa różnica między Present Perfect a Past Simple: w Present Perfect nie wiemy dokładnie KIEDY coś się wydarzyło i skupiamy się na efekcie $np. "I have lost my keys" - nie wiem kiedy, ale teraz ich nie mam$, podczas gdy w Past Simple znamy konkretny moment w przeszłości (np. "I lost my keys yesterday").

Zapamiętaj! Charakterystyczne dla Present Perfect są słówka: already, just, yet, ever, never, for, since. Gdy je widzisz w zdaniu, prawdopodobnie potrzebujesz użyć właśnie tego czasu!

Present Perfect Continuous - Przeszły Teraźniejszy Ciągły

Ten czas jest świetny, gdy chcesz podkreślić, że coś zaczęło się w przeszłości i wciąż trwa do teraz. Szczególnie podkreśla CZAS TRWANIA czynności. Używamy go także, gdy czynność się skończyła, ale widzimy jej efekty.

Konstrukcja jest następująca:

• Twierdzenia: podmiot + have/has + been + czasownik z końcówką -ing
• Przeczenia: podmiot + have/has + not + been + czasownik z końcówką -ing
• Pytania: Have/Has + podmiot + been + czasownik z końcówką -ing

Przykłady, które pokazują, jak działa ten czas:

• I have been studying for the test since morning. (Uczę się od rana i nadal się uczę)
• She hasn't been sleeping well lately. $Ostatnio źle śpi - okres trwania$
• Have you been waiting long? (Pytamy o czas trwania oczekiwania)

Wskazówka: Używaj tego czasu, gdy chcesz podkreślić, jak długo coś trwa, a nie tylko sam fakt, że coś się wydarzyło. To sprawia, że Twoje wypowiedzi brzmią bardziej naturalnie!

Present Continuous - Teraźniejszy Ciągły

Present Continuous to czas, który opisuje coś, co dzieje się TERAZ, w momencie mówienia. Jest też idealny, gdy mówimy o czymś tymczasowym lub o zaplanowanej bliskiej przyszłości.

Tworzenie jest proste:

• Twierdzenia: podmiot + am/is/are + czasownik z końcówką -ing
• Przeczenia: podmiot + am/is/are + not + czasownik z końcówką -ing
• Pytania: Am/Is/Are + podmiot + czasownik z końcówką -ing

Charakterystyczne określenia czasu to: now, at the moment, right now, today, this week, look!, listen! Przykłady: "She is watching a movie now" (Ona ogląda teraz film) lub "We are studying for the exam this week" (W tym tygodniu uczymy się do egzaminu).

Porównanie z Present Simple jest kluczowe: Present Simple używamy do czynności rutynowych i prawd ogólnych $I go to school every day - Chodzę do szkoły codziennie$, a Present Continuous do tego, co dzieje się w danej chwili $I am going to school right now - Właśnie teraz idę do szkoły$.

Ważne! Present Continuous świetnie sprawdza się również przy mówieniu o planach na bliską przyszłość, np. "I'm meeting my friends tonight" (Spotykam się dziś z przyjaciółmi).

Present Simple - Teraźniejszy Prosty

Present Simple to podstawowy czas, którego używamy mówiąc o rutynie, zwyczajach, faktach i powtarzających się czynnościach. Jest niezastąpiony w opisywaniu tego, co robimy regularnie.

Konstrukcja różni się w zależności od osoby:

• Dla I/you/we/they: po prostu używasz podstawowej formy czasownika (I work every day)
• Dla he/she/it: dodajesz końcówkę -s/-es/-ies do czasownika (She works at school)

Przeczenia i pytania wymagają operatora do/does:

• Przeczenia: podmiot + do/does + not + czasownik
• Pytania: Do/Does + podmiot + czasownik

Present Simple rozpoznasz po określeniach czasu takich jak: always, usually, often, sometimes, never. Przykłady: "She reads books every day" (Ona czyta książki codziennie) lub "They don't like sports" (Oni nie lubią sportu).

Sprytna rada: Gdy opisujesz swoje nawyki, hobby i to, co robisz regularnie, Present Simple to Twój najlepszy przyjaciel! Zapamiętaj też, że w trzeciej osobie $he/she/it$ zawsze dodajemy końcówkę -s do czasownika.