Kiedy używać -ing, a kiedy bezokolicznika?
Formę -ing używamy głównie w trzech przypadkach. Po pierwsze, gdy mówimy o preferencjach i emocjach, np. "I love baking" (Uwielbiam piec). Po drugie, po przyimkach takich jak in, of, above, under, np. "She was tired of working as an architect" (Była zmęczona pracą jako architekt). Po trzecie, gdy czasownik jest podmiotem zdania: "Running is hard and straining" (Bieganie jest trudne i wyczerpujące).
Bezokolicznik z "to" stosujemy, gdy mówimy o celu działania, np. "I want money to buy a drone" (Chcę pieniędzy, żeby kupić drona). Używamy go również w konstrukcjach typu "it's + przymiotnik + to", np. "It's hard to pass it" (Trudno to zdać), oraz gdy po czasowniku występuje osoba + to, np. "allow Jack to go to the party" (pozwolić Jackowi pójść na imprezę).
🔑 Zapamiętaj! Po czasownikach modalnych (can, should, must) oraz po let/make używamy bezokolicznika bez "to": "Katie should stay at home today" (Katie powinna dziś zostać w domu) lub "He made me cry" (Doprowadził mnie do płaczu).
Opanowanie tych wzorców może wydawać się trudne, ale z praktyką stanie się naturalne. Wzorce te powtarzają się w codziennych rozmowach, więc szybko zaczniesz je rozpoznawać i używać poprawnie.