Czasowniki modalne i spójniki niemieckie
Czasowniki modalne wyrażają stosunek mówiącego do czynności. W niemieckim najważniejsze to: können (móc, umieć), möchten (chcieć), wollen (chcieć), müssen (musieć), sollen (mieć powinność) i dürfen (mieć pozwolenie). Odmieniają się nieregularnie, więc warto je zapamiętać w całości.
Spójniki to małe słówka, które łączą części zdania. Po spójnikach und (i, a), aber (ale), oder (lub) i denn (ponieważ) występuje szyk prosty - czyli podmiot + czasownik + reszta zdania. Np. Ich lerne und du liest (Ja się uczę, a ty czytasz). Spójnik sondern (lecz) używany jest zawsze po zdaniu przeczącym.
Zaimki osobowe w celowniku (3. przypadku) odpowiadają na pytanie komu? czemu? i są niezbędne w wielu konstrukcjach zdaniowych. Dla 1. osoby liczby pojedynczej (ich) w celowniku mamy mir, dla 2. osoby (du) - dir, itd.
Wskazówka: Kiedy używasz czasowników modalnych, pamiętaj że drugi czasownik wędruje zawsze na koniec zdania w formie bezokolicznika. Na przykład: Ich will Deutsch lernen (Chcę uczyć się niemieckiego).