Liczby w języku niemieckim
Zacznijmy od podstaw! Liczby od 0 do 20 to: null (0), eins (1), zwei (2), drei (3), vier (4), fünf (5), sechs (6), sieben (7), acht (8), neun (9), zehn (10), elf (11), zwölf (12), dreizehn (13), vierzehn (14), fünfzehn (15), sechzehn (16), siebzehn (17), achtzehn (18), neunzehn (19), zwanzig (20).
Dziesiątki to: dreißig (30), vierzig (40), fünfzig (50), sechzig (60), siebzig (70), achtig (80), neunzig (90). Setki i tysiące: hundert (100) lub einhundert (100), zweihundert (200) itd. oraz eintausend (1000), zweitausend (2000) itd.
Przy czytaniu większych liczb niemieckie zasady są trochę inne niż polskie. Na przykład liczbę 2634 czytamy od tysiąca, przez setki, a na końcu dziesiątki i jedności razem (np. vierunddreißig). Czyli zweitausend-sechshundert-vierunddreißig.
Ciekawostka! Do roku 1999, daty często czytano inaczej. Na przykład rok 1764 czytano jako siebzehn hundert vierundsechzig (siedemnaście setek sześćdziesiąt cztery), a nie eintausend siebenhundert vierundsechzig.