Niemieckie przypadki i rodzajniki
Język niemiecki ma cztery podstawowe przypadki: Nominativ (kto? co?), Genetiv (czyj?), Dativ (komu? czemu?) i Akkusativ (kogo? co?). Każdy przypadek pełni inną funkcję w zdaniu.
Rodzajnik nieokreślony (ein, eine, ein) używamy, gdy mówimy o czymś po raz pierwszy. W Akkusativ tylko rodzajnik męski się zmienia (na einen). W Dativ wszystkie rodzajniki kończą się na -m lub -r.
Rodzajnik określony (der, die, das, die) stosujemy, gdy mówimy o czymś konkretnym. Zauważ, że w Dativ liczby mnogiej zawsze używamy "den" z końcówką -n w rzeczowniku.
💡 Zapamiętaj pytania do przypadków! Pomogą Ci szybko rozpoznać, którego przypadka użyć: Nominativ (Wer? Was?), Genetiv (Wessen?), Dativ (Wem? Wo?), Akkusativ (Wen? Was? Wohin?).
Zaimki osobowe i dzierżawcze
Zaimki osobowe zmieniają formę w zależności od przypadka. W Dativ mamy: mir, dir, ihm, ihr, ihm, uns, euch, ihnen/Ihnen. W Akkusativ używamy: mich, dich, ihn, sie, es, uns, euch, sie/Sie.
Zaimki dzierżawcze pokazują przynależność. Dla rodzaju męskiego i nijakiego w liczbie pojedynczej używamy: mein, dein, sein, ihr, sein, unser, euer, ihr. Dla rodzaju żeńskiego i liczby mnogiej dodajemy końcówkę -e: meine, deine, seine, itd.