Podstawy gramatyki niemieckiej
Czasowniki regularne w języku niemieckim mają charakterystyczne końcówki, które zmieniają się w zależności od osoby. Dla "ich" (ja) dodajemy końcówkę -e, dla "du" (ty) -st, a dla "er/sie/es" on/ona/ono -t. W liczbie mnogiej dla "wir" (my) i "sie/Sie" oni/one/Panˊstwo używamy końcówki -en, a dla "ihr" (wy) końcówki -t.
Istnieją jednak czasowniki nieregularne, które nie podlegają tym zasadom. Ważnymi przykładami są: sein (być) i mögen (lubić). Dla "sein" formy to: ich bin, du bist, er/sie/es ist w liczbie pojedynczej oraz wir sind, ihr seid, sie/Sie sind w liczbie mnogiej. Dla "mögen": ich mag, du magst, er/sie/es mag oraz wir mögen, ihr mögt, sie/Sie mögen.
Rodzajniki określone w języku niemieckim to: der (rodzaj męski), die (rodzaj żeński i liczba mnoga) oraz das (rodzaj nijaki). Są one niezbędne przy użyciu rzeczowników. Z kolei zaimki dzierżawcze takie jak mein/dein moˊj/twoˊj zmieniają swoją formę w zależności od rodzaju rzeczownika: mein/dein dla rodzaju męskiego i nijakiego oraz meine/deine dla żeńskiego i liczby mnogiej.
Wskazówka: Ucz się czasowników zawsze z ich formami odmienionymi! Przyklejaj kolorowe karteczki z rodzajnikami przy odpowiednich przedmiotach w swoim pokoju - to świetny sposób na zapamiętanie rodzajów niemieckich rzeczowników.