Analiza drugiej części wiersza
W trzeciej strofie pojawia się motyw śpiewu - podmiot liryczny opisuje śpiewającego słowika, by następnie metaforycznie nazwać Justynę ptakiem, który milczy. Ta hiperbola wzmaga tragizm sytuacji i podkreśla, że powrót ukochanej jest mało prawdopodobny. Śpiew słowika kojarzy się z pięknem i melancholią, co doskonale oddaje charakter uczuć podmiotu lirycznego.
Czwarta strofa przedstawia rozkwitającą wiosnę i kolorowe łąki, kontrastując je z nieobecnością Justyny. Poeta używa zdrobnień (diminutivum), nazywając ukochaną metaforycznym kwiatem. Pojawia się także motyw powodzi, symbolizujący rozłąkę z ukochaną i nieuchronność losu.
W ostatniej strofie podmiot zwraca się bezpośrednio do wiosny poprzez apostrofę. Używa metafory "stroskanego gospodarza", porównując Justynę do cennego urodzaju. Pojawia się również biblijny motyw łez, który potęguje tragizm sytuacji.
Wiersz wpisuje się w nurt sentymentalizmu i nawiązuje do innych utworów o tematyce miłosnej, takich jak "Treny" Kochanowskiego, "Sonety do Laury" Petrarki czy mitologiczna historia Demeter i Kory - wszystkie łączy motyw tęsknoty i bólu po stracie ukochanej osoby.
💡 Warto zwrócić uwagę, jak Karpiński łączy motywy natury z uczuciami - to typowy zabieg dla poezji sentymentalnej, która ceni prostotę, naturalność i emocjonalność.