Strofa saficka i satyra - forma poetycka i krytyka społeczna
Strofa saficka to specjalny układ wersów: trzy wersy jedenastozgłoskowe plus jeden pięciozgłoskowy. Nazwa pochodzi od greckiej poetki Safony, która jako pierwsza użyła tej formy w "Hymnie do Afrodyty". W Polsce pojawiała się w XVI wieku u renesansowych poetów.
Satyra odłacinˊskiego"satura"−mieszanina to gatunek, którego celem jest ośmieszenie i krytyka negatywnych zjawisk społecznych oraz ludzkich wad. Używa komicznego wyolbrzymienia, groteski i karykatury, żeby pokazać rzeczywistość w "krzywym zwierciadle".
Satyra łączy humor z dydaktyzmem - bawi i jednocześnie uczy. Wykorzystuje ironię, szyderstwo i dowcip, ale jej główny cel to skłonienie odbiorcy do refleksji nad wadami społeczeństwa. To gatunek synkretyczny, łączący elementy liryki, epiki i dramatu.
💡 Ważne: Satyra krytykuje, ale zazwyczaj nie proponuje konkretnych rozwiązań problemów