Narodziny i rozwój teatru antycznego
Dionizje, czyli uczty ku czci Dionizosa, odbywały się dwa razy w roku. Początkowo śpiewano podczas nich pieśni o charakterze liryczo-epickim, które z czasem przekształciły się w utwory sceniczne, tracąc religijny charakter.
Rozwój teatru przebiegał stopniowo. Na początku występował tylko chór, później Tespis wprowadził koryfeusza - pierwszego aktora i przewodnika chóru. Ajschylos dodał drugiego aktora, a chór w jego sztukach opisywał dialogi aktorów. Sofokles wprowadził trzeciego aktora, a Eurypides podkreślił w swoich dziełach uczucia i namiętności bohaterów.
Tragedia antyczna miała określoną strukturę: prolog (wstęp), parodos (pierwsza pieśń chóru), epejsodiony (sceny dramatyczne z dialogami aktorów), stasimony (pieśni chóru między epejsodionami) i exodos (ostatnia pieśń chóru).
🎭 Kiedy oglądasz dzisiejszy film czy spektakl, pomyśl, że wiele elementów, które cię poruszają - emocje, konflikty moralne, wewnętrzne rozterki bohaterów - zostały po raz pierwszy pokazane właśnie w teatrze antycznym!