Epos i sztuka antyczna
Epos to gatunek wierszowany o podniosłym stylu, przedstawiający działania bohaterów na tle ważnych dla zbiorowości wydarzeń. Jego cechy charakterystyczne to podział na pieśni, inwokacja, wszechwiedzący narrator, rozbudowane opisy (porównania homeryckie), stałe epitety i ingerencja bogów w losy bohaterów.
Sztuka antyczna opierała się na kilku fundamentalnych zasadach: pełni, symetrii, harmonii i realizmie. W sztuce greckiej dominowały świątynie (np. Panteon w Atenach) i rzeźby ukazujące idealne piękno młodego ciała (Dyskobol, Wenus z Milo). Nie pokazywano starości, choroby ani brzydoty.
Sztuka rzymska rozwinęła bardziej użytkowe aspekty budownictwa, tworząc skomplikowane konstrukcje jak mosty, amfiteatry (słynne Koloseum) czy bazyliki. W rzeźbie przeważał realizm, a wnętrza ozdabiano freskami i mozaikami. Rzymianie rozwinęli też sztukę portretową, czego przykładem jest posąg cesarza Marka Aureliusza.
🏛️ Zapamiętaj! Grecka doskonałość formy i rzymski praktycyzm do dziś inspirują architektów i artystów na całym świecie.