Środki stylistyczne i reakcje bohaterów
Mickiewicz tworzy dramatyczny obraz burzy używając różnorodnych środków stylistycznych. Wykorzystuje dynamiczne epitety ("trwożna gromada", "mokre góry"), sugestywne porównania ("geniusz śmierci jak żołnierz") oraz metafory, które ożywiają żywioł ("ryczące wody", "mokre góry").
Dźwiękonaśladownictwo ("cryk", "jęk", "szum") pozwala czytelnikowi niemal usłyszeć odgłosy wzburzonego morza. Krótkie, dynamiczne określenia nadają utworowi tempo i oddają chaos sytuacji.
Ludzie na statku reagują na zagrożenie w typowy sposób: poddają się rozpaczy, modlą się, żegnają z bliskimi. Tylko jeden podróżny siedzi na uboczu - to klasyczny bohater romantyczny, samotny i odmienny od reszty, który zazdrości innym, że mają kogoś, z kim mogą się pożegnać.
🌊 Ciekawostka: "Burza" idealnie obrazuje romantyczne postrzeganie natury jako potężnej, nieokiełznanej siły, wobec której człowiek jest bezradny.