Cechy Eposu
Epos zawsze ma narratora trzecioosobowego, który opowiada historię z zewnętrznej perspektywy. Charakterystycznym elementem rozpoczynającym dzieło jest inwokacja - uroczysty zwrot do muz lub bóstw z prośbą o natchnienie.
W eposie świat ludzi i bogów przenika się wzajemnie, co oznacza, że bogowie często ingerują w losy bohaterów. Akcja utworu rozgrywa się zawsze w przełomowym momencie dla danej społeczności, co nadaje dziełu wagę i znaczenie historyczne.
Bohaterowie eposu podlegają heroizacji - są idealizowani i dokonują nadludzkich czynów. W utworach tych znajdziemy liczne sceny batalistyczne, czyli opisy bitew i walk. Charakterystyczna jest też retardacja, czyli celowe opóźnianie akcji, oraz retrospekcja - cofanie się do wcześniejszych wydarzeń.
💡 Warto zapamiętać! Szczególne cechy stylistyczne eposu to porównanie homeryckie (rozbudowane porównanie), epitety stałe (określenia podkreślające główną cechę bohatera) oraz szczegółowe opisy, które pozwalają czytelnikowi wyobrazić sobie opisywany świat.