Cechy tragedii antycznej na przykładzie "Antygony"
Tragedia antyczna to dramat o poważnej tematyce, który rządzi się szczególnymi zasadami. Opiera się na zasadzie trzech jedności: miejsca (pałac w Tebach), czasu (od świtu do zmierzchu) i akcji (koncentracja na losach rodu Labdakidów). Jej kompozycja jest uporządkowana według schematu: prologos → parodos → epeisodiony → exodos.
Charakterystyczną cechą tragedii jest obecność chóru, który komentuje wydarzenia i wyraża ocenę moralną. Bohaterowie tragedii to zazwyczaj przedstawiciele rodów królewskich, a tytuł utworu często nosi imię głównego bohatera, jak w przypadku "Antygony" Sofoklesa. Postacie posługują się językiem podniosłym, zgodnie z zasadą decorum.
Tragedia opiera się na koncepcji mimesis (wiernego naśladowania rzeczywistości) oraz tragizmu wynikającego z nieuchronności losu. W przypadku Antygony każda jej decyzja wiąże się z tragicznymi konsekwencjami, co wiąże się z wiarą starożytnych w istnienie fatum.
Czy wiesz? Jednym z najważniejszych celów tragedii antycznej było wywołanie u widzów katharsis – momentu emocjonalnego oczyszczenia. Działo się to, gdy widz odnajdywał podobieństwo między sobą a bohaterem i odczuwał litość nad jego losami.