Spółgłoski miękkie i twarde
Spółgłoski dzielimy na dwie główne grupy: miękkie i twarde. Przy wymawianiu spółgłosek miękkich środkowa część języka unosi się ku podniebieniu. Należą do nich: bi, ć, ci, di, dź, dzi, fi, gi, hi, ji, ki, li, mi, ni, pi, ri, si, ti, wi, zi, źi.
Spółgłoski twarde wymawia się inaczej - środkowa część języka nie zbliża się do podniebienia. To m.in.: b, c, d, dz, dż, f, g, h, ch, k, l, m, n, p, r, s, t, sz, w, z, ż, rz.
W piśmie miękkość spółgłosek zaznaczamy na dwa sposoby: kreską nad literą (np. ć, ń, ś, ź) lub za pomocą litery "i" (np. ciasto, siano, dziwny). Gdy zapisujesz wyraz z podziałem na głoski, miękkość możesz zaznaczyć pisząc "i" lub używając apostrofu (np. b', d').
🔍 Ciekawostka: Słowo "ciekawość" możemy podzielić na sylaby: cie-ka-wo-ść, a na głoski: c-ie-k-a-w-o-ś-ć. Widzisz, jak różni się liczba elementów?