Człowiek wobec niestałości świata
Motyw vanitas (marność nad marnościami i wszystko marność) stanowi fundament Księgi Koheleta. Tekst ten uczy nas, że wszystkie elementy rzeczywistości są chwilowe i przemijające. Zbytnie przywiązanie do rzeczy materialnych prowadzi do rozczarowania i żalu, utrudniając nam prawdziwe cieszenie się życiem.
Według Księgi Koheleta tylko Bóg jest niezmienny, a wszystko inne stanowi jedynie tymczasową scenografię. Przesłanie jest jednak pozytywne - powinniśmy czerpać z życia pełnymi garściami, otaczać się kochającymi ludźmi i cieszyć się z małych rzeczy. Wszystko prędzej czy później się skończy, dlatego warto zadbać o swoje szczęście w teraźniejszości.
Wiersz "Nic dwa razy" Wisławy Szymborskiej nawiązuje do filozofii Heraklita i jego koncepcji panta rhei ("wszystko płynie"). Podmiot liryczny podkreśla, że nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili, a życie nieustannie płynie jak rzeka. Zauważa też, że przemijanie ma swoje pozytywne aspekty - mijają nie tylko dobre chwile, ale również te złe.
Warto zapamiętać! Oba teksty, choć powstałe w różnych epokach, niosą podobne przesłanie: zamiast rozpaczać nad nieuchronnym przemijaniem, powinniśmy doceniać wyjątkowość każdej chwili i cieszyć się życiem tu i teraz.
Podmiot liryczny w wierszu Szymborskiej ostrzega, że jeśli nie będziemy korzystać z życia, przeminie ono bezpowrotnie. Wiersz zamyka piękny paradoks wyrażony w strofie "Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne", który podkreśla, że piękno życia tkwi właśnie w jego ulotności.