Dekadentyzm - cechy i wyraz w poezji
Dekadentyzm pojawił się jako odpowiedź na wyczerpanie się pomysłów literatury pozytywistycznej. Twórcy dekadentyzmui odrzucali optymizm poprzedniej epoki, zastępując go poczuciem pustki i pesymizmu.
Główne cechy tego nurtu to bunt wobec reguł społeczeństwa, przekonanie o schyłku sztuki i wartości, poczucie niespełnienia, a także egzystencjalny niepokój i egocentryzm. Dekadenci często wyrażali przeświadczenie o bezcelowości ludzkich działań.
W wierszu "Koniec wieku" Kazimierz Przerwa-Tetmajer doskonale ujmuje dekadenckiego ducha. Poeta zadaje pytania o sens różnych postaw życiowych - ironii, wzgardy, rozpaczy, walki, rezygnacji - i każdą z nich odrzuca jako niewystarczającą. Człowiek końca wieku pozostaje bezradny wobec utraty dawnych wartości i wiary.
Warto zapamiętać! Dekadentyzm nie tylko wyrażał pesymizm, ale także świadomość bezsilności człowieka wobec nieuchronnych zagrożeń. Ta bezsilność prowadziła do bierności, która paradoksalnie miała przynosić ulgę w cierpieniu.