Budowa i symbolika wiersza "Deszcz jesienny"
"Deszcz jesienny" ma przemyślaną budowę wiersza - składa się z trzech zwrotek przeplatanych sylabotonicznym refrenem. Wiersz charakteryzuje stała liczba sylab w wersach oraz powtarzający się układ sylab akcentowanych, co nadaje utworowi melodyjność i rytmizację.
W utworze możemy wyróżnić trzy główne obrazy. Pierwszy ukazuje wieczorną porę deszczowego dnia, gdzie upersonifikowane mgły snują się po polach. Drugi obraz przedstawia świat opętany przez zło i cierpienie. Trzeci to wizja szatana wędrującego po ogrodzie (symbolu szczęścia i raju), płaczącego i przerażającego swoim chichotem.
Środki stylistyczne w "Deszczu jesiennym" budują nastrój melancholii i dekadentyzmu. Podmiot liryczny jest pogrążony w smutku, a padający deszcz odzwierciedla jego stan ducha. Jest to człowiek zagubiony, prawdopodobnie dekadent, który opisuje swoje emocje pod wpływem otaczającego świata.
Warto zapamiętać! "Deszcz jesienny" to znakomity przykład impresjonizmu w literaturze Młodej Polski. W pierwszej zwrotce monotonny szum deszczu, porównany do płaczu, wprowadza w senny nastrój, a autor wykorzystuje synestezję, łącząc wrażenia wywołane przez światło, barwę i dźwięk.