Satyra jako narzędzie krytyki społecznej
Ignacy Krasicki w utworze "Do Króla" wykorzystuje satyrę jako narzędzie krytyki społecznej. Satyra to gatunek literacki, którego głównym celem jest wytykanie wad i krytyka postaw społecznych, często przy użyciu komizmu i karykatury.
W tekście autor zastosował ironię - świadomie mówi coś przeciwnego do tego, co faktycznie myśli. Pozornie krytykuje króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, ale w rzeczywistości obnaża wady polskiej szlachty.
Krasicki zestawia ze sobą dwa kontrastujące obrazy: nowoczesnego króla oraz zacofanej szlachty. Król jest przedstawiony jako młody, pokojowy, zainteresowany nauką i postępem. Szlachta natomiast jawi się jako egoistyczna, awanturnicza, materialistyczna i anachroniczna.
💡 Warto zapamiętać: Krasicki stosuje sprytny zabieg literacki - krytykując te cechy króla, które są faktycznie jego zaletami, autor pośrednio wyśmiewa zacofanie szlachty.
Utwór odwołuje się również do faktu, że Poniatowski był królem elekcyjnym, co dla szlachty stanowiło powód do krytyki. Każdy szlachcic uważał, że sam mógłby zostać wybrany na miejsce Poniatowskiego, co autor przedstawia jako przejaw megalomanii tej grupy społecznej.