Charakterystyka dramatu romantycznego
"Dziady" to idealny przykład dramatu romantycznego, który totalnie różni się od klasycznych sztuk teatralnych. Mickiewicz świadomie łamie wszystkie zasady - tworzy otwartą kompozycję bez logicznego początku i końca, miesza świat realny z fantastycznym.
Całość ma luźną i fragmentaryczną budowę - jakby składała się z oddzielnych obrazków połączonych tajemniczą atmosferą. Poeta używa chóru i powtarzającego się refrenu "Ciemno wszędzie, głucho wszędzie / Co to będzie, co to będzie?", który buduje napięcie.
Język dramatu też jest wyjątkowy - pełen dialektyzmów jak "lecim" czy "dotkniem", zdrobnień typu "kwiatek" i słownictwa rodem z literatury grozy. To wszystko tworzy niesamowitą atmosferę, która sprawia, że czytając, czujesz się jak na prawdziwym seansie spirytystycznym.
💡 Pamiętaj: Motto z Hamleta Szekspira "Są dziwy i niebie i na ziemi, o których ani śniło się naszym filozofom" to klucz do zrozumienia całego utworu!