Godzina przestrogi
Gdy pieje kogut po raz drugi, gaśnie druga świeca. Ksiądz próbuje ratować Gustawa, nie rozumiejąc, że jest on już tylko symboliczną zjawą po samobójstwie. Gustaw pyta księdza, dlaczego zniósł obrzęd Dziadów, na co kapłan odpowiada, że to pogański zabobon.
Gustaw oskarża księdza o brak wiary w życie pozagrobowe i wzywa ducha zamkniętego w kantorku, który prosi o "troje pacierzy". Dopiero teraz ksiądz uświadamia sobie, że Gustaw jest upiorem, i pyta go, czego potrzebuje, na co Gustaw odpowiada, że niczego.
Zegar wybija północ, pieje kogut, a przed obrazem Matki Boskiej gaśnie lampa. Przed zniknięciem Gustaw wypowiada przestrogę: "Kto za życia choć raz był w niebie, ten po śmierci nie trafi od razu". Jest to główne przesłanie dramatu - ostrzeżenie przed konsekwencjami niezwykłych uczuć.
💭 Przestroga Gustawa może być interpretowana jako ostrzeżenie przed zbytnim oderwaniem od rzeczywistości - kto doświadczył "nieba" uczuć, później trudniej odnajdzie spokój.