Adam Mickiewicz - "Dziady cz. II"
"Dziady" to dzieło, w którym świat przedstawiony tworzą dwie przeplatające się rzeczywistości. Akcja rozgrywa się nocą z 1 na 2 listopada (w Zaduszki) w kaplicy cmentarnej na Litwie. Mickiewicz ukazuje tu staropolski obrzęd wywoływania duchów - dziadów.
W dramacie występują postacie ze świata żywych (Guślarz prowadzący obrzęd, chór wieśniaków i wieśniaczek, pasterka w żałobie) oraz świata zmarłych (aniołki Józio i Rózia, Widmo Złego Pana, dziewczyna Zosia, tajemniczy młodzieniec). Ten podział podkreśla romantyczny dualizm rzeczywistości.
Plan wydarzeń obejmuje rozpoczęcie obrzędu, przywoływanie kolejnych duchów (lekkich aniołków, cierpiącego Złego Pana, ukaranej Zosi), pojawienie się tajemniczej zjawy młodzieńca, a następnie wyprowadzenie pasterki i ducha z kaplicy oraz zakończenie rytuału.
Warto wiedzieć! Adam Mickiewicz (1798-1855) to jeden z najważniejszych polskich poetów romantycznych. Oprócz "Dziadów" napisał też inne słynne dzieła, jak "Pan Tadeusz", "Reduta Ordona" czy "Sonety Krymskie".