Cechy charakterystyczne epiki
Epika to rodzaj literacki, w którym o wydarzeniach opowiada narrator. Bohaterowie wypowiadają się w formie dialogów i monologów, a przedstawiony świat ma charakter fabularny. Utwory epickie najczęściej pisane są prozą, choć zdarzają się wyjątki.
W utworach epickich możemy spotkać różne typy narratorów. Narrator pierwszoosobowy opowiada historię w 1. osobie liczby pojedynczej, jest uczestnikiem wydarzeń i przedstawia je subiektywnie. Z kolei narrator trzecioosobowy mówi w 3. osobie liczby pojedynczej, nie bierze udziału w wydarzeniach, jest wszechwiedzący i obiektywny.
Bohaterów utworów epickich dzielimy na różne kategorie. Ze względu na znaczenie wyróżniamy bohaterów głównych (mających decydujący wpływ na wydarzenia), drugoplanowych i epizodycznych. Pod względem charakteru mogą być pozytywni lub negatywni, a biorąc pod uwagę ich rozwój - statyczni (niezmienni) lub dynamiczni (przechodzący przemianę).
Warto zapamiętać! Struktura utworu epickiego to jak układanka: wydarzenia tworzą wątki, wątki składają się na akcję, a całość stanowi fabułę.
Najważniejsze elementy utworu epickiego to: fabuła (wszystkie wydarzenia przedstawione w utworze), akcja (ciąg wydarzeń zmierzających do konkretnego rozwiązania, nie obejmuje retrospekcji), wątek (wydarzenia związane z jedną lub kilkoma postaciami), punkt kulminacyjny (kluczowy moment) oraz retrospekcja (przywołanie wydarzeń z przeszłości).