"Na Lipę" - analiza fraszki
W tej fraszce podmiotem lirycznym jest spersonifikowana lipa, która zaprasza zmęczonego człowieka do odpoczynku w swoim cieniu. To nietypowe ujęcie, gdzie element natury przemawia bezpośrednio do człowieka, nazywając go swoim gościem.
Lipa oferuje wędrowcowi wiele przyjemności: cień chroniący przed słońcem, chłodny wiatr, śpiew ptaków, miód, kojący szelest liści i możliwość spokojnego snu. W utworze pojawia się porównanie lipy do hesperyjskiego sadu, co podkreśla jej wyjątkową wartość i magiczny charakter.
Fraszka nawiązuje do filozofii epikureizmu, według której człowiek osiąga szczęście poprzez proste przyjemności i kontakt z naturą. Personifikacja lipy podkreśla ideę jedności człowieka ze światem przyrody.
Ciekawostka! Lipa w kulturze słowiańskiej była drzewem szczególnie cenionym - uważano ją za drzewo święte, symbol gościnności i opieki. Nic dziwnego, że właśnie ona została wybrana jako symbol harmonijnej relacji między człowiekiem a naturą.