Futuryzm - główne założenia
Futuryzm pochodzi od słowa "future" (przyszłość) i to właśnie na niej się skupia, całkowicie odcinając się od przeszłości i tradycji. Ten ruch artystyczny, stworzony przez Filippo Tomasso Marinettiego w 1909 roku, rozprzestrzenił się głównie we Włoszech i Rosji, gdzie reprezentował go Włodzimierz Majakowski.
Futuryści chcieli całkowicie zmienić estetyczne przyzwyczajenia Europejczyków, głosząc radykalne postulaty jak "spalenie bibliotek i muzeów" czy "słowa na wolności" (poezja bez reguł). Wierzyli, że życie to chaos i żywioł, który poezja powinna odzwierciedlać poprzez odrzucenie reguł gramatycznych, użycie języka potocznego, neologizmów, a nawet wulgaryzmów.
Wiersz futurystyczny charakteryzuje się dynamicznością, ruchem, symultaneizmem (przedstawianie różnych wrażeń jednocześnie), onomatopejami oraz inspiracją nowoczesnością. Futuryści często rezygnowali z interpunkcji i tradycyjnej składni, używając krótkich, urywanych zdań dla oddania tempa współczesnego świata.
Czy wiesz, że...? Wiersz Anatola Sterna "Słońce w brzuchu" jest doskonałym przykładem futurystycznej prowokacji - już sam tytuł szokuje absurdalnym obrazowaniem, a tekst pełen jest dynamiki i zaskakujących metafor.
Wśród polskich przedstawicieli futuryzmu znajdują się Bruno Jasieński, Stanisław Młodożeniec, Tytus Czyżewski, Aleksander Wat i Anatol Stern. Ich twórczość, choć często kontrowersyjna, odzwierciedlała szybko zmieniającą się rzeczywistość początku XX wieku.