Kryzys władzy w Hamlecie
Klaudiusz to przykład władcy, który rządzi bez żadnego konkretnego celu. Upaja się tylko samym faktem, że ma władzę, ale w rzeczywistości kompletnie nie obchodzi go dobro państwa. To właśnie przez niego Dania popadła w konflikt z Norwegią.
Destrukcyjne działania Klaudiusza dotykają nie tylko polityki, ale również więzi rodzinne. Cała rodzina królewska rozpada się pod wpływem jego toksycznego wpływu. Nawet Poloniusz wpada w paranoidalny tryb - każe śledzić własnego syna i organizuje podsłuchy rozmów Hamleta.
💡 Pamiętaj: Problem władzy w Hamlecie to nie tylko kwestia polityczna, ale przede wszystkim moralna - pokazuje, jak korupcja jednej osoby niszczy całe społeczeństwo.
Rewolucja Shakespeare'a w teatrze
Shakespeare kompletnie zerwał z zasadami teatru antycznego i stworzył coś zupełnie nowego. Zamiast sztywnych reguł wprowadził swobodę, która pozwalała mu lepiej oddać złożoność ludzkiej natury.
Zasada decorum mówiła, że w tragedii można używać tylko wysokiego stylu. Tymczasem u Shakespeare'a grabarze rozmawiają prostym, ludowym językiem. Antyk zakazywał pokazywania przemocy na scenie - u nas mamy krwawą walkę Hamleta z Laertesem.
Zasada trójjedności wymagała, żeby akcja toczyła się w jednym dniu, w jednym miejscu i dotyczyła jednego bohatera. Shakespeare rozciąga akcję na kilka dni, przenosi ją między różnymi miejscami w zamku, a oprócz Hamleta śledzimy też wątek wojny duńsko-norweskiej.
Zamiast chóru komentującego wydarzenia, mamy psychologicznie złożone monologi i dialogi. To sprawia, że bohaterowie wydają się nam bardziej prawdziwi i bliżsi współczesnym ludziom.