Alternatywny zapis:

się do miasta Tarsa w Syrii. Niedługo później na skutek zmiany wiatru Aleksy z powrotem przypłynął do Rzymu i stwierdził, że chce przeżyć na dworze swojego ojca ascezę. Wszystko rad wycierpiał dla Boga, a gdy miał już umrzeć napisał list. Po jego śmierci zaczęły dziać się cuda - wszystkie dzwony w Rzymie same dzwoniły, chorzy czujący woń świętego ciała zostawali uzdrowieni, a list, który Aleksy napisał,zdołała wziąć od niego tylko jego żona - będąc tak czysta jak mężyczna. A.TOKARCZYK IDEAŁ OSOBOWY ŚWIĘTEGO - "LEGENDA O ŚWIĘTYM ALEKSYM" OCENA BOHATERA Święty Aleksy jest wzorem średniowiecznego ascety, jednak współcześnie jego zachowanie budzi wiele wątpliwości. Tytułowy bohater decyduje się na rozpoczęcie nowego życia zaraz po zaręczynach z córką cesarza - Famijaną. Opuszcza dom, rozdaje cały majątek i żyje w ubóstwie i cierpieniu aż do śmierci, aby dostąpić zbawienia. Obecnie wydaje się to dość radykalne, ponieważ człowiek wcale nie musi być ascetą, żeby zaznać cudownego życia po śmierci. Na krytykę jego zachowania zasługuje również to, że opuścił swoją rodzinę i nowo poślubioną żonę podczas nocy poślubnej. Z pewnością kobieta opuszczona w takich okolicznościach czuje się upokorzona i zdezorientowana, a rodzice zamartwiają się zachowaniem własnego syna. Aleksy oddał również wszystkie bogactwa żebrakom, pomagając im. Z jednej strony jest to bardzo szlachetny czyn, a z drugiej wydaje się wyolbrzymieniem słów zapisanych w Biblii. W XXI wieku mało kto poradziłby sobie bez grosza przy duszy. Według mnie tytułowy bohater traktował ascezę zbyt fanatycznie, co powoduje, że niekoniecznie chce się naśladować jego zachowania. Mimo tego święty Aleksy pokazuje, jak dawniej ludzie potrafili poświęcić się Bogu i swoim przekonaniom i będę o nim pamiętać pomimo, że jego życie ma niewiele wspólnego z współcześnie otaczającym nas światem. A.TOKARCZYK