Analiza "Ranyjulka" - język ulicy w poezji
"Ranyjulek" to prawdziwa rewolucja językowa w polskiej poezji! Tuwim świadomie używa kolokwializmów takich jak "podchmielony", "psiakrew i psiamać", "dryndziarzy" - słów, które można było usłyszeć na ulicach dwudziestolecia.
Wiersz ma regularną budowę - trzy zwrotki po cztery wersy z rymami żeńskimi abab. Mimo prostej formy, język jest bardzo dynamiczny i emocjonalny. Wykrzyknienia i wulgaryzmy sprawiają, że czytasz go jak rozmowę z kolegą, nie jak wzniosły utwór.
Poet chce "gwiazdy łykać" - to symboliczne połączenie tego, co wysokie (gwiazdy) z tym, co przyziemne (łykanie). Pokazuje, że prawdziwy artysta musi być otwarty na wszystkie doświadczenia życiowe.
💡 Ważne na klasówkę: To wiersz programowy Skamandrytów - grupy, która chciała pisać o codzienności językiem ulicy.