Konwencja fantastyczna w "Królu Olch"
Ballada to gatunek literacki opowiadający o niezwykłych wydarzeniach, a "Król Olch" jest jej doskonałym przykładem. Łączy w sobie cechy epickie (fabuła, narrator), liryczne (budowanie nastroju) oraz dramatyczne (dialogi). Cała akcja rozgrywa się nocą w lesie, co potęguje tajemniczą atmosferę utworu.
Świat przedstawiony dzieli się wyraźnie na dwie sfery: realistyczną (ojciec z chorym synem wracający do domu) i fantastyczną (Król Olch i jego córki). Ta dwoistość prowadzi do głównego konfliktu - ojciec reprezentuje racjonalizm i nie wierzy w wizje syna, traktując je jako omamy wywołane chorobą. Chłopiec natomiast jest przekonany o prawdziwości swoich widzeń, co symbolizuje irracjonalizm typowy dla romantyzmu.
W utworze pojawiają się liczne elementy fantastyczne: magiczne postaci, korona, pozłacany szał, które wzbogacają konwencję baśniową i mityczną. Historia kończy się tragicznie - chłopiec umiera, co można interpretować jako symboliczne zwycięstwo świata irracjonalnego nad racjonalnym.
Warto zapamiętać! Ballada "Król Olch" doskonale ilustruje najważniejsze nurty romantyzmu: irracjonalizm, fantastykę, mistycyzm, kult przyrody, indywidualizm, fascynację szaleństwem oraz inspirację kulturą ludową.