"Niebo złote ci otwarłem" - kontrast arkadii i apokalipsy
Ten wiersz z 15 czerwca 1943 roku pokazuje kontrast między arkadią a apokalipsą. W pierwszej części podmiot zapowiada, że wyczyni przed ukochaną wizję arkadyjskiej krainy miłości, piękna i spokoju.
Obraz "nieba złotego" i porównanie do "ogromnych dzwonków orzech, który pęknie, aby żyć" tworzą atmosferę nadziei i piękna. To marzenie o lepszym świecie, w którym miłość może się swobodnie rozwijać.
Jednak mroczny cień wojny ("czas kaleki") nie pozwala zrealizować tego marzenia. "Niebo złote" można zobaczyć dopiero wtedy, gdy usunie się z oczu "sałto bolesne" apokalipsy.
Dlatego wiersz ma strukturę rozbudowanego zdania warunkowego - wszystko jest tylko możliwością, marzeniem o lepszym świecie. W tekście zwraca uwagę nagromadzenie plastycznych i emocjonalnych epitetów.
Pamiętaj: Arkadia to symbol idealnego świata, krainy szczęścia i spokoju, często przeciwstawianej trudnej rzeczywistości.